درگذشت محمدرضا طاهری نویسنده و شاگرد استاد شهریار ۱۶ آبان ۱۴۰۳ + علت فوت
درگذشت محمدرضا طاهری نویسنده و شاگرد استاد شهریار ۱۶ آبان ۱۴۰۳ به همراه علت فوت و سوابق هنری اش را در ادامه این بخش از کاشمر سلام قرار می دهیم، با ما همراه باشید.
درگذشت محمدرضا طاهری
محمدرضا طاهری متخلص به «حسرت»، شاعر، نویسنده، از زبده‌ترین شاگردان مرحوم محمدحسین شهریار دیروز سه شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳ در بیمارستان آریا تهران چشم از جهان برگشود.
پمحمدرضا طاهری متخلص به «حسرت»، شاعر، نویسنده، استاد محقق متولد ۱۳۲۵/ تبریز از زبده‌ترین شاگردان مرحوم محمدحسین شهریار بود که امروز سه شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳ پس سالها تحمل رنج بیماری در بیمارستان آریا تهران درگذشت.
سیدمحمدرضا طاهری (حسرت) در طول زندگی خود پیوسته با شاعران مطرح و هم دوره خود نظیر مرحوم استاد محمد قهرمان، مرحوم حسین آهی، زنده یاد هوشنگ ابتهاج و شفیعی کدکنی همنشین بود.
محمدرضا طاهری در طول ۷۸ سال عمر خود آثار قابل توجهی را به رشته تحقیق و تصحیح خود در آورد.
که از جمله آنها می توان به تصحیح «تذکره هفت اقلیم»، تصحیح دیوان های: نظیری نیشابوری، شاپور تهرانی و آتشکده اشاره کرد.
پیکر محمدرضا طاهری چهارشنبه پس از تشییع در قطعه هنرمندان به خاک سپرده خواهد شد.
بیوگرافی استاد شهریار
سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی (۱۱ دی ۱۲۸۵ – ۲۷ شهریور ۱۳۶۷) متخلص به شهریار، شاعر ایرانی بود که به زبان‌های فارسی و ترکی آذربایجانی شعر سروده است.
شهریار در سرودن گونه‌های دگرسان شعر مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی چیره‌دست بود.
اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «خان ننه» و «حیدر بابایه سلام» «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد.
شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ و فردوسی داشته است.
او در تبریز در خانواده‌ای بستان‌آبادی از روستای خُشکِناب به دنیا آ‌مد.
و بنا به وصیتش در مقبرهالشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
۲۷ شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملی» نامیده اند.
مهم‌ترین آثار شهریار به زبان ترکی منظومهٔ حیدربابایه سلام و منظومهٔ سهندیه است.
که از معروف ترین آثار ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می روند.
و شاعر در آنها از اصالت و زیبایی‌های روستای دوران کودکیش و کوه سهند یاد کرده است.
شهریار، از جمله سرایندگانی است که شعر را محلی نیک برای بیان این اندیشه‌ورزی‌های ژرف‌نگرانه و پندآموز دانسته، و بسیاری از اندرزهای اخلاقی، تربیتی را در قالب‌های گوناگون شعری (به‌ویژه در قطعات، رباعیات و دوبیتی‌ها) با زمی گوید.
مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.
ازدواج استاد شهریار
در سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۰ اثر مشهور خود، حیدربابایه سلام را می‌سراید. در تیر ۱۳۳۱ مادرش در می گذرد.
در مرداد ۱۳۳۲ به تبریز می‌آ‌ید و با نوهٔ عموی خود به نام عزیزه عبدِخالقی ازدواج می کند که حاصل این ازدواج سه فرزند، دو دختر به نام‌های شهرزاد (زادهٔ ۱۳۳۳) و مریم (زادهٔ ۱۳۳۶) و یک پسر به نام هادی (زادهٔ ۱۳۳۸) می شود.
درگذشت استاد شهریار
شهریار، به علت بیماری، ابتدا در بیمارستان امام خمینی تبریز و سپس در بیمارستان مهر تهران بستری شد.
او در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ در سن ۸۱ سالگی درگذشت و دو روز بعد، بنا به وصیت خودش، در مقبرهالشعرا در تبریز به خاک سپرده شد.
بیت زیر، که از آخرین سروده‌های وی است، بر روی سنگ قبر او حک شده است:
نقش مزار من کنید این دو سخن که شهریار با غم عشق زاده و با غم عشق داده جان
گردآوری: کاشمر سلام
