درگذشت رضا یحیایی هنرمند نامدار 22 مهر 1404 + علت فوت
درگذشت رضا یحیایی هنرمند نامدار 22 مهر 1404 به همراه علت فوت ایشان را در ادامه این بخش از کاشمر سلام مشاهده می کنید، با ما همراه باشید.
درگذشت رضا یحیایی
رضا یحیایی، هنرمند نامدار و مجسمه‌ساز برجسته ایرانی، از مفاخر هنرهای تجسمی معاصر، در سن ۷۷ سالگی دار فانی را وداع گفت.
او که از دانش‌آموختگان برجسته آکادمی‌های هنر فلورانس، کارارا و سوربن پاریس بود، آثاری ماندگار همچون «گنبد آسمان» در برج میلاد از خود به‌جا گذاشت.
یحیایی طی سال‌ها تدریس و خلق آثار هنری در ایران و اروپا، نقش پررنگی در معرفی هنر ایرانی به جهان داشت.
با درگذشت او، جامعه هنری کشور یکی از خلاق‌ترین، اندیشمندترین و تأثیرگذارترین چهره‌های خود را از دست داد.
زندگی و تحصیلات رضا یحیایی
رضا یحیایی در سال ۱۳۲۷ در شهر بابل چشم به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود سپری کرد و از همان سال‌های نخست، استعداد و علاقه‌اش به هنر نمایان شد.
در سال ۱۳۵۰ نخستین مرکز نقاشی مدرن شمال کشور را با نام آتلیه زرد تأسیس کرد که بستری برای پرورش هنرمندان جوان و ترویج هنر مدرن در بابل شد.
او در سال ۱۳۵۱ راهی ایتالیا شد و در هنرکده میکل‌آنژ فلورانس آموزش دید.
سپس در آکادمی کارارا به تحصیل پیکره‌سازی پرداخت و دوره‌های نقاشی و معماری داخلی را در آکادمی هنرهای زیبای فلورانس به پایان رساند.
یحیایی در ادامه، مدرک دکترای خود را از دانشگاه سوربن پاریس با پایان‌نامه‌ای با عنوان «زبان مجسمه، زبان فیگور، زبان جان» دریافت کرد.
فعالیت های هنری و آموزشی رضا یحیایی
رضا یحیایی در کنار فعالیت هنری، به آموزش و پژوهش نیز علاقه‌مند بود.
او در آکادمی هنرهای زیبای فلورانس، مدرسه هنر اسپینلی و دانشگاه جندی‌شاپور اهواز به تدریس پرداخت.
وی در سال‌های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۳ به‌عنوان معاون دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه جندی‌شاپور فعالیت داشت و سپس به عنوان مدیر گروه مرمت موزه ایران باستان منصوب شد.
نقش او در توسعه هنر نوین ایران و تربیت نسل تازه‌ای از هنرمندان بسیار تأثیرگذار بود.
آثار ماندگار و سبک هنری رضا یحیایی
یحیایی از هنرمندانی بود که با نگاهی فلسفی و شاعرانه به ماده و فرم می‌نگریست. آثار او آمیزه‌ای از احساس، اندیشه و زیبایی‌شناسی انسانی است.
در میان آثار برجسته او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
مجسمه گنبد آسمان (برج میلاد، تهران):
اثری عظیم به مساحت ۶۲۰ متر مربع و وزن ۱۹ تُن که تاریخ و فرهنگ ۹ هزار ساله ایران را روایت می‌کند.مجسمه دشت شقایق (باغ‌موزه هانریش، فرانسه):
تلفیقی از حرکت، عشق و لطافت که نماد حیات و شور درونی انسان است.تندیس‌های «الن ووسالو» و «درنای امید» (برج ادیما، نور):
بخشی از مجموعه مجسمه‌های مشاهیر که با پیگیری تورج ناییج‌پور، از حامیان فرهنگ و هنر مازندران، ساخته شد.
او در خلق آثار خود از مواد گوناگونی چون برنز، مرمر، مس، چوب، مفرغ و پلاستیک بهره میبرد و مفاهیمی چون زن، فضا، زمان و جاودانگی در آثارش حضوری پررنگ داشتند.
نمایشگاه ها و حضور جهانی
رضا یحیایی طی چند دهه فعالیت هنری، نمایشگاه‌های متعددی در ایران، اروپا و آمریکا برگزار کرد و آثارش در بسیاری از کشورهای جهان به نمایش درآمد.
برخی از نمایشگاه‌های برجسته او عبارت‌اند از:
اسپارت گالری، پاریس (۱۹۸۹)
ویلا گوچاردینی، فلورانس (۱۹۹۵)
گالری حوریان، سان‌فرانسیسکو (۲۰۰۱)
همچنین تعدادی از آثار او روی کارت‌های تلفن و متروی پاریس چاپ شد؛ اتفاقی که نشانه‌ای از اعتبار و جایگاه بین‌المللی او در عرصه هنرهای تجسمی بود.
دیدگاه منتقدان و هنرمندان
منتقدان و استادان بزرگ هنر، یحیایی را به عنوان هنرمندی خلاق، متفکر و دارای بینش فلسفی ستوده‌اند:
پیر وات، استاد تاریخ هنر سوربن:
«یحیایی نشان داد که ماده، از رنگ تا سنگ، روحی پنهان و توان شگفتی در خود دارد.»پائولا گراتزی، منتقد ایتالیایی:
«لطافت زنانه، احساس مادرانه و درد رهاشدگی در آثارش موج می‌زند.»بهروز دارش، هنرمند ایرانی:
«اثر او بر فراز برج میلاد، ورای زمان و مکان است؛ باید آن را با نگاهی آزاد دید.»فیلیپ لووی، منتقد فرانسوی:
«مجسمه‌های او زنده‌اند؛ می‌زایند، می‌میرند و دوباره زندگی می‌یابند. نبوغ در وجودش جاری است.»
میراث و یادگار ماندگار
رضا یحیایی در مهرماه ۱۴۰۴ درگذشت، اما آثار و اندیشه‌هایش همچنان در جهان هنر زنده است.
او پلی میان سنت و مدرنیته بنا کرد و با زبان مجسمه و رنگ، مفاهیم انسانی را به زیباترین شکل بیان نمود.
در خرداد ۱۴۰۳، هفتصد و چهل‌وششمین شب مجله بخارا به پاس سال‌ها تلاش و خلاقیت او برگزار شد؛ تجلی احترام جامعه فرهنگی ایران به یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های هنر معاصر کشور.
