تصویر الهه محمدی و نیلوفر حامدی بر روی صفحه اول یک روزنامه محبوب
الهه محمدی و نیلوفر حامدی دو روزنامه نگار و زندانی سیاسی هستند که تصویرشان بر روی صفحه اول، روزنامه هم میهن قرار داده شده است، در ادامه به جزئیات این خبر می پردازیم.
صفحه اول روزنامه هم میهن با تصویری از الهه محمدی و نیلوفر حامدی، به مناسبت روز خبرنگار روی پیشخوان کیوسک های مطبوعاتی رفت.
امروز، روز خبرنگار است.
روزی برای کسانی که کارشان پرسش است و پیگیری، حقیقت است و صداقت، تحریر است و رقم زدن.
خبرنگاری از گذشته تاکنون:
خبرنگاری حرفه ای است که از گذشته تاکنون سخت بوده و زیان‌آور. اما این روزها کار از سختی گذشته است.
اگر در سال های گذشته خبرنگاران همیشه درگیر مسائلی چون مشکلات معیشتی، مسائل صنفی، وضعیت آزادی‌بیان، دسترسی به اطلاعات و نداشتن امنیت شغلی بودند، اما وضعیت هرچه بود باز هم می شد نفس کشید، می‌شد انتقاد کرد و کمتر نگران بود.
اکنون اما فضا و شرایط فرق کرده است.
تمام مشکلات قبلی به قوت خود باقی است و مشکلات پیچیده دیگری هم به حرفه خبرنگاری اضافه شده است.
اینجا اما چند تغییر نسبت به سال‌های گذشته صورت گرفته که کار را دشوار و فضای رسانه‌ای کشور را با چالش مواجه کرده است.
نخست اینکه رسانه‌ها با یک گروه از شاکیان حرفه‌ای روبه رو شده اند.
کسانی که هر روز شغل‌شان شکایت کردن از محتوای روزنامه هاست.
هر روز با این نگاه که از لا به لای سطور روزنامه‌ها گاف هایی پیدا کنند.
و شکایتی را ضمیمه آن کرده و به دادسرا بفرستند. خب چنین پدیده‌ای قطعاً روی کار روزنامه‌نگاری تاثیر می گذارد.
مسئله دیگر اینکه، رسانه‌ها اعم از مکتوب و آنلاین در بخش‌هایی از ساختار رسمی کشور به‌عنوان ابزاری دیده می‌شوند که باید روایت مطلوب قدرت را بیان کنند.
وقتی شیوه روایتگری در رسانه‌های رسمی در قالب‌های محدودکننده قرار می‌گیرد طبیعی است که جایگاه خودش را از دست می دهد.
بدتر اینکه ازسوی جامعه پس زده می شود و اعتماد مردم را از دست می دهد.
درحالی‌که رسانه باید در خدمت بازتاب واقعیت‌ها و حقیقت‌های جامعه باشد.
اما اگر ساختار قدرت علاقمند باشد که رسانه به روایت‌هایی تبلیغی بپردازد که تمام حقایق را بازتاب نمی دهد، اینجاست که رسانه نقش بوق را پیدا می کند.
به عنوان مثال در ماجرای اعتراض های مردم از سال گذشته تاکنون همواره پرسش‌های متعددی وجود داشته و دارد که بدون پاسخ مانده و البته ورود به آنها نیز تبعات خاص خودش را دارد.
وقتی پرسش وجود داشته باشد، قطعاً روزنامه‌نگاران دنبال پاسخ آن خواهند بود.
اما پاسخ گرفتن و شفاف کردن ابهام‌ها، بسیار دشوار و پرهزینه شده است.
بازداشت الهه محمدی و نیلوفر حامدی:
نمونه آن الهه محمدی و نیلوفر حامدی که انتظار بود دادگاه‌شان به‌شکل علنی برگزار شود و هنوز معلوم نیست به چه اتهامی نزدیک یک‌سال است که در زندان به‌سر می برند.
نظام سیاسی ایران باید تحمل و رواداری خودش را بالا ببرد و از محدودیت‌های موجود بر خبرنگاران و رسانه‌ها برای بازتاب نگاه و خواسته های مردم بکاهد، چون نقش رسانه‌ها تا حد زیادی تابع بازسازی تغییر سیاست‌های رسمی است.
این روزها که مردم تشنه حقیقت هستند، همه گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی لازم است با جسارت بیشتری از آزادی‌بیان و آزادی مطبوعات دفاع کنند تا مرجعیت مطبوعات و روزنامه‌نگاری حرفه‌ای بیش‌ازاین از دست نرود.
خبرنگاران باید بتوانند آزادانه و مستقل از خواسته ها و حرکت‌های اعتراضی بگویند و بنویسند.
امروز روز خبرنگار است. روزی است برای کسانی که می خواهند در چارچوب قانون اساسی به شکل آزاد و بدون ترس و واهمه از خطر اخطار، شکایت و بازداشت بنویسند.
آزادی مطبوعات بخش مهمی از آزادی‌بیان در کشور است.
توسعه بدون آزادی‌بیان رخ نمی‌دهد. مطبوعات که آزاد نباشند، فساد رشد پیدا می کند.
این روزها صدای مردم بودن بسیار دشوار شده و نوشتن برای مردم، دشوارتر است.
گردآوری: کاشمر سلام
